Hoe werken website namen?

Een naam van een website kan erg nuttig zijn, maar computers hebben er niets aan. Stel je eens voor dat je een IP adres moest onthouden om een website te kunnen bezoeken. En maar hopen dat die nooit veranderd. In deze blogpost leg ik wat meer uit hoe dit werkt.

Een naam van een website zoals www.example.com, heet een domein naam. Een domein naam kan je kopen. Ze worden dan ook opgekocht en er wordt in gehandeld.

Zoals geschreven in dit bericht is er een IP adres nodig om ook maar iets van betekenis te doen op het internet. Dat betekend dat een domein naam moet worden omgezet naar een IP adres.

Stel, je typt “www.example.com” in het adresvak van je webbrowser. Je computer heeft geen directe kennis over deze website en moet de domeinnaam omzetten naar een IP-adres. Voor dit doel vraagt je computer het IP-adres op bij een zogenaamde DNS-server. Vaak krijgt je computer het IP-adres van de DNS-server via je router. Daarnaast kun je op je computer of telefoon zelf het IP-adres instellen voor de DNS-server.

Maar hoe weet die DNS-server dan welke IP-adres aan welke domeinnaam gekoppeld is? Het antwoord ligt bij hogere niveaus van DNS-servers: elke server vraagt verderop, totdat het uiteindelijk de “root DNS-server” raakt. Deze servers fungeren als een soort hoofd-DNS en beheren een globale lijst van domeinen en hun IP-adressen. Voor meer info verwijs ik naar Wikipedia.

Wat doet dit er toe?

Een DNS-server heeft aanzienlijke macht en wordt vaak ingezet om websites te blokkeren door hun domeinnamen weg te halen. Bijvoorbeeld, toen The Pirate Bay geblokkeerd werd, was dit door het bijhouden van zijn domeinnaam uit te schakelen. Hoewel gebruikers nog steeds toegang konden krijgen via directe invoer van het IP-adres in hun webbrowser, is het niet eenvoudig voor websites om zelf hun IP-adres openbaar te verspreiden. Bovendien kunnen internetproviders het IP-adres van een website wijzigen als ze dat nodig vinden.

Een DNS-server bevindt zich ook in een belangrijke positie wat betreft gegevens. Het registreert nauwkeurig welke websites per dag worden bezocht door een huishouden, inclusief die in “incognito modus” worden bekeken.

Een DNS server bied ook kansen. Je kan er bijvoorbeeld websites die horen bij advertenties en dataverzameling mee blokkeren. Op dit principe werkt de pi-hole. En door een DNS server te kiezen die zich inzet voor digitale vrijheid, loop je minder risico dat die ingeperkt worden.